Στην «εποχή των τεράτων» - Η Ευρώπη αντιμέτωπη με την Ακροδεξιά και τον Ντόναλντ Τραμπ Ημερομηνία:
Σήμερα 29/9/2025, 06:44 - Εμφανίσεις: 14
Η ταραγμένη δεκαετία του 1930 ήταν γεμάτη με πολιτικές υποχωρήσεις απέναντι στην Ακροδεξιά, ενόσω αυτή κατέγραφε ανησυχητική άνοδο στην Ευρώπη.
Αφελώς θεωρήθηκαν αρχικά ανώδυνες, με φόντο μια σπειροειδή οικονομικο-κοινωνική αναταραχή και το τραύμα του Α’ Παγκόσμιου πολέμου.
Όμως κάθε φορά που η δημοκρατία διαπραγματεύτηκε με τον αυταρχισμό, ο δεύτερος κέρδιζε έδαφος.googletag.cmd.push(function() { googletag.display("300x250_m1"); }); Σχεδόν έναν αιώνα μετά, η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται, σε νέο πλαίσιο και όρους.
Εν μέσω συστημικού κατευνασμού, η Ακροδεξιά «κανονικοποιείται» και γιγαντώνεται, με την ΕΕ να ωθείται σταδιακά εκ νέου σε μια ιστορική επιλογή.
Θα επιλέξει να διατηρήσει τη μεταπολεμική της ταυτότητα ή θα μετασχηματιστεί σε κάτι ριζικά διαφορετικό, μια ένωση κρατών με ασύμβατες αξίες;googletag.cmd.push(function() { googletag.display("300x250_m2"); }); Το διακύβευμα δεν είναι μόνο ποιος κυβερνά, αλλά και ποιος καθορίζει το αφήγημα και το νόημα της Ευρώπης.
Στην «εξίσωση» αυτή έχει μάλιστα πλέον προστεθεί ένας νέος καθοριστικός παράγοντας: η εποχή Τραμπ 2.0.
Από την επάνοδο του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, προ οκταμήνου, τα ακροδεξιά κόμματα στη Γηραία Ήπειρο έχουν «ηλεκτριστεί».
Γίνονται ωμές πολιτικές παρεμβάσεις υπέρ τους από αξιωματούχους της νυν αμερικανικής κυβέρνησης, ενόσω αυτή «κονταίνει» πολιτικά την ήδη ελλειμματική ηγεσία της ΕΕ.googletag.cmd.push(function() { googletag.display("300x250_middle_2"); }); Η δε δολοφονία του «σημαιοφόρου» του τραμπισμού στο νεανικό κοινό στις ΗΠΑ, του Τσάρλι Κερκ, έχει λειτουργήσει ως επιταχυντής ενός εν εξελίξει ιδεολογικού πολέμου στους κόλπους της φιλελεύθερης Ευρώπης.
Συνδυάζει λαϊκιστικές μισαλλόδοξες πολιτικές με ρητορική ακραίας πόλωσης, προώθηση μιας «εναλλακτικής αλήθειας» για την ελευθερία του λόγου και στοχοποίηση των πολιτικών αντιπάλων από τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς.
Πλέον, αυτή η εκστρατεία δεν γίνεται γίνεται από το πολιτικό περιθώριο, αλλά μέσα στα πολιτικά «σαλόνια» της ΕΕ.